Zo, gisteren heb ik weer een zogeheten Green Class gegeven. Een paar keer eerder gedaan, en vooral ook goed afgekeken hoe anderen dit doen. Helemaal in lijn met het hippe, maar niet altijd makkelijke blended learning. Hoe gaat zo’n Green Class? Wat levert het op? En… wat is eigenlijk een Green Class?

Hieronder mijn ervaringen, docent muziek-ondernemerschap aan verschillende opleidingen. Met wat nuttige tips!

Thuis leren, in de klas bespreken. In het kort staat blended learning daar voor. Net als veel docenten stoei ik nogal met dit concept, soms werkt het aardig en soms… ehhh … nog niet helemaal. Een paar weken geleden was ik te gast bij Fontys in Tilburg waar studenten zelf een hele klas moesten vormgeven, en met elkaar de lessen uit hun opdrachten deelden. Erg vruchtbaar. Vorig jaar had ik bij de Hasseltse opleiding PXL ook al zo’n les mogen geven. En daar heette dat: een green class, geen idee trouwens waarom green maar goed.

Het concept green class (vergeet die hoofdletters!) komt op het volgende neer: studenten vertellen over hun opgedane kennis uit bijvoorbeeld projecten of ontmoetingen. Gestructureerd natuurlijk. En andere studenten reageren erop. Er is discussie, er wordt gesproken over kennis die nog mist en er worden stappenplannen gemaakt. En dit alles in een echte, heuse, offline klas. De docent hoeft dus in theorie weinig te doen, de studenten maken de les.

En gisteren past een green class goed in het leertraject bij SAE Institute in Amsterdam, waar ik de Music Business Course verzorg. Studenten van deze cursus zijn bezig met casussen bij muziekbedrijven en daar moet de vaart in blijven.

Natuurlijk bereid je zo’n klas voor, alhoewel studenten het eigenlijk dus moeten gaan doen. En je start een green class met een gezonde spanning: gaat het een beetje lopen?

Ik wil me niet uitsloven maar het antwoord op bovenstaande vraag is volmondig: ja, zeker! En het levert ook wat op. Bijvoorbeeld een echte werksfeer, waarin studenten weten dat ze werken aan casussen en dat ze werken aan hun kennis. En ze leren argumenteren met reeds opgedane kennis. En dat is heerlijk natuurlijk als docent; je hoopt soms eigenlijk een beetje overbodig te worden.

Maar hier en daar zag ik toch verbeterpunten. Hierbij mijn tips!

Voorbereiding studenten

Laat de studenten wat voorbereiden. In dit geval: ze moesten al met casussen bezig zijn geweest, en daarover vertellen. Ik gaf wat mogelijk invalshoeken (inkomstenstromen, plaats in muziekbusiness, mogelijke partners), maar zei nadrukkelijk dat ze zelf mochten vertellen wat zij relevant vonden. En dat deden ze!

Ik heb er ook voor gezorgd dat ze vooral niet wilden onderdoen voor elkaar, dat motiveerde ze om er iets interessants van te maken.

De stoelen

Het is natuurlijk wel een speciale klas; de docent staat niet vooraan les te geven. Dus dacht ik: ik zet de stoelen een beetje in een kring, dan krijgen we een kringgesprek. Zonder dat ik het doorhad schoven de studenten hun stoelen gewoon weer terug naar de gebruikelijke posities. Hmmm ok, ook goed. Ik had me een beetje achterin opgesteld, het zou tenslotte niet om mij gaan. Maar ik pakte een kladblok en stelde me actief op en keek recht in het blikveld van de presenterende student. Dus die student sprak mij steeds aan, terwijl hij juist met zijn medestudenten in gesprek moest! Ik moffelde mezelf alsnog een beetje weg. Tip: niet al te gek doen met de opstelling, maar zorg dat het duidelijk niet om jou draait.

Breng wel structuur aan

Mijn les bij SAE Institute duurt een dikke twee uur. Alleen maar presenteren door studenten is dan te lang. Mijn onderwijsgoeroe zei ooit: laat een lesonderdeel nooit langer dan 40 minuten uren.

Het tweede uur deden we dus wat anders: studenten droegen een hot item in de muziek aan. Dingen die ze zelf interessant vonden, hoefde niets met business in muziek te maken te hebben. Wel klassikaal, in een gestructureerde discussie. Daar kwamen onderwerpen voorbij als: diversiteit in de muziek, platte popmuziek, slechte producties, de nieuwe Stromae. Leuke discussies, en opeens zei een student: ‘en wat zijn hierbij de consequenties voor de muziekbusiness?’. En ging de discussie verder die kant op. Ik hoefde er niets voor te doen. Yes!

De student hoeft geen docent te zijn

Volgens de boekjes is het goed om een voorzitter aan te wijzen. Dus dat jij dat niet doet als docent, maar een student. ‘Maar Ewout, we leren hier toch niet om docent te zijn?’ En daar had deze student wel een beetje gelijk in. Dat voorzitterschap door een student liep niet erg goed, ik moest hier en daar toch wat stoppen of juist op gang brengen.

Je eigen opmerkingen aan het einde

Het ging dus goed: studenten bespraken elkaars casussen, discussieerden over de muziekbusiness vanuit verschillende kanten en haalden zelfs de info uit lessen erbij. Ik blij dus! Alhoewel ik bij elk onderwerp dacht: ze vergeten een belangrijke invalshoek!! Maar, ik zou toch op de achtergrond blijven? Ik kan toch nu niet weer aan komen zetten met wat volgens mij belangrijk is?, zo dacht ik. Dus ik beet op mijn tanden, schreef wel eea op en pas helemaal aan het einde van de les hield ik het niet meer. Toen heb ik, na complimenten voor hun bijdragen nog 3 zaken genoemd die ze vooral niet moeten vergeten. Zo, die zat! Volgens mij kwam het wel aan.

Einde niet te jolig

De laatste 20 minuten werd het toch iets te jolig. We liepen een paar minuten uit, sommige studenten begonnen hun spullen in te pakken. Ze zouden dit toch wel echt als les zien, dacht ik opeens. Dus, even inbreken, toch even samengevat wat we hadden gedaan en nog even wat wijze inhoudelijke dingen gezegd. En tot volgende week!

Geschreven door Ewout van der Linden, directeur Music Motion en docent Muziek Business, muziek ondernemerschap aan verschillende muziekopleidingen zoals SAE Institute, Fontys, Conservatorium van Amsterdam, Codarts.

Ben je docent in de muziek? En ook nog in onderwerpen als muziekrecht, muziek ondernemerschap, muziekbusiness of zoiets? Doe dan een keer mee met de meetings die ik hierover organiseer. Goed voor je kennis én voor je netwerk! Check deze link.